Autonoom herstellende materialen
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Autonoom herstellende materialen bezitten het 'ingebouwde' vermogen om lichte beschadigingen, zoals scheuren, zelfstandig te herstellen zonder externe tussenkomst.
Omschrijving
Deze innovatieve materialen, ook wel zelfherstellende materialen genoemd, dragen bij aan het verlengen van de levensduur van constructies en het verminderen van onderhoudskosten. Ze bevatten mechanismen die reageren op schade. Een voorbeeld hiervan is zelfherstellend beton, waarbij bacteriën of chemische componenten geactiveerd worden bij contact met water in scheuren. Deze processen leiden tot de vorming van materialen, zoals kalksteen of kristallen, die de scheuren dichten.
Toepassingen
Autonoom herstellende materialen zijn veelbelovend voor diverse toepassingen in de bouw en daarbuiten. Zelfherstellend beton kan bijvoorbeeld worden ingezet in bruggen, tunnels, waterreservoirs, kelders en industriële vloeren. Deze materialen zijn met name waardevol op moeilijk bereikbare plaatsen, zoals ondergrondse leidingen of constructies op zee, waar reparaties kostbaar en tijdrovend zijn. Daarnaast wordt onderzoek gedaan naar de toepassing in onder andere coatings en asfalt.
Werkingsmechanismen
Verschillende methoden kunnen worden toegepast om materialen zelfherstellend te maken. Bij beton wordt vaak gebruik gemaakt van bacteriën (zoals Bacillus-soorten) die inactief aanwezig zijn en bij scheurvorming en watercontact kalksteen produceren om de scheur te dichten. Een andere methode in beton is gebaseerd op chemische componenten die bij waterindringing onoplosbare kristallen vormen. Bij andere materialen, zoals kunststoffen en composieten, kan gebruik gemaakt worden van ingebedde microcapsules gevuld met een herstellende vloeistof die vrijkomt bij beschadiging en de scheur vult en dicht door uitharding.
Vergelijkbare termen
Zelfherstellend beton
Gebruikte bronnen: